Onthechting van beton

Gebrande roofing en andere materialen moeten zorgen voor de waterdichting van de maaiveldzone. In de praktijk onthechten deze echter vaak van de ondergrond, vooral na een (strenge) winter. Het gevolg hiervan is dat regenwater, bij een verzadigde maaiveldzone, lateraal naar binnen loopt.

Bij het storten van beton zal aan het oppervlak een cementhuid ontstaan van ongeveer 0,5 mm dikte. Beton kan perfect waterdicht zijn, de cementhuid is echter zeer poreus. Ook worden dikwijls ontkistingsoliën gebruikt die een onthechting nog extra beïnvloeden.

Regenwater trekt vervolgens doorheen de cementhuid en wordt deze doornat. Bij elke vorstperiode zal deze natte cementhuid 10% opzwellen door het bevriezen van het water in de cementhuid. Na de dooi loopt er vervolgens opnieuw smeltwater in waarna de cementhuid opnieuw bevriest bij de eerstvolgende vorstperiode en opnieuw 10% in breedte uitzet.

Op deze manier onthechten de dichtingslagen van een betonnen ondergrond, meestal na 1 winter.

Indien de cementhuid weggenomen wordt, alvorens men de dichtingslaag aanbrengt, zal de “onthechting” veel minder of niet meer voorkomen waardoor veel schade voorkomen kan worden.

Door de dikkere vloeropbouw van nieuwe gebouwen en het niveau van de bestrating dewelke meestal bijna gelijk geplaatst wordt met het vloerniveau in het gebouw, is een gegarandeerde waterdichte maaiveldzone cruciaal.